Famili konpromisoek
horixe dakarte gehienetan: errepikapen hutsa, aldizkako ohikeria, asperraldi
programatua; hots, kaka putoa.
Zenbat otortutan egoten gara konpromisoz, kunplitzera joanda, familia delako eta, nolabait, egon beharra dagoelako? Uf! Hainbatetan, eta ez Gabonetan bakarrik, oporraldietan eta zenbait asteburutan ere bai. Eta umeak dauzkagunok are gehiago, azken finean, umeak ez baitira gurasoonak bakarrik. Gureak ez ezik aitaita-amamenak, izeko-osabebak eta besterenak ere izaten dira eta, jakina, kunplitu egin behar.
Eskerrak halako ahaideak behar ditugunean, umeak norbaiten ardurapean uztekotan edo, bada, diodanez, eskerrak hor dauden, laguntzeko prest. Baina, zerbitzu horren ordainetan, noski, honelako esklabutza uneak jasan behar, eta, gainera, esker onez.
Bistan
da bizitza honetan, guraso izanez gero behintzat, birritan askatu beharra
dagoela, birritan norberaren burujabetzaren alde egin behar; batean,
gurasoengandik askatzeko eta, bestean, norbere seme-alabengandik berengandik.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina